خدایا ترا سپاس که 326 ماه زندگی را درک کردم لطف وعنایت تو بر ما بر همیشگی بادعشق زیباست. مخصوصاً هنگامی که معشوق خدا باشد. وقتی که حاضر باشی حتی جانت را در کف دستت قرار دهی و به سمت خدا فریاد زنی:«خدایا جانم را به تو تقدیم می کنم» اینجاست که عشق معنا پیدا می کند. چه عشقی برتر از این که معشوق، بزرگترین و بهترین موجود هستی باشد. معشوقی که تو را نه به خاطر جیبت، نه به خاطر زیبایی صورتت؛ بلکه فقط و فقط به خاطر کرامت هایی که در تو نهادینه شده دوستت می دارد.از این پس همه با هم می گوییم: «خدایا دوستت داریم»عشق نوعی میلاد است.اگر «پس از عشق» همان انسانی باشیمکه «پیش از عشق» بودیم،به این معناست که به قدر کافیدوست نداشتهایماگر کسی را دوست داشته باشی،با معناترین کاری کهمیتوانی به خاطر او انجام بدهی،تغییر کردن است!باید چندان تغییر کنی که"تو از تو بودن به در آیی" بنام مولا...
ما را در سایت بنام مولا دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 24526a بازدید : 29 تاريخ : دوشنبه 15 آبان 1402 ساعت: 16:50